Monday, March 24, 2008

ជាតិនេះមិនមែនគូរ




នៅថ្ងៃសិទ្ធិនារី រីយ៉ាគិតសុំអ្នកម៉ាក់ទៅដើរលេងជាមួយមិត្តភក្តិដើម្បីលំហែរខួរក្បាល។

តែដល់ថ្ងៃសិទ្ធិនារីឈានចូលមកដល់បែរជា
នាងមិនហ៊ានហារមាត់សុំគាត់ទៅវិញ។​ប៉ុន្តែដោយសារតែសំលេងទូរស័ព្ទរបស់មិត្តបានតេមកទឿនម្តងហើយម្តងទៀតទើបជំរុញអោយខ្ញុំ

ហ៊ានហារមាត់សុំំម៉ាក់របស់ខ្ញុំ។
​ម៉ាក់!!​!​ មានការអីកូនសំឡាញ់?​នែ!​កូន​នែ!!!​មានការអីកូនឆាប់និយាយមកកុំខ្លាចអីណាកូន។កូនចង់បានអីពីម៉ាក់និងប៉ាទៅកូន?
នែ!​ម៉ាក់ហា!​កូនមិនចង់បានអីពីប៉ានិង​ម៉ាក់ទេ។កូនគ្រាន់តែចង់សុំប៉ានិងម៉ាក់ទៅដើរលេងតាមមាត់ទន្លេជាមួយមិត្តភក្តិតែប៉ុណោះ។

ថាម៉េចកូន!​កូនគិតសុំប៉ានិងម៉ាក់ទៅដើរលេងជាមួយមិត្តភក្តិ។​តើម៉ាក់និងប៉ាយល់ព្រមទេ?​ប៉ានិងម៉ាក់អនុញ្ញាតិអោយកូនទៅតែមិនត្រូវធ្វើអ្វីអោយខុសពីច្បាប់ស្រីនោះទេណាកូនមាសម្តាយ។

ហើយម៉្យាងទៀតកូនត្រូវត្រឡប់មក
វិញមុនម៉ោង៥ល្ងាចណាកូន។​ចាស!​កូនដឹងហើយម៉ាក់។​ម៉ាក់និងប៉ាកូនជំរាបលាសិនហើយ។​អើ!​ទៅចុះណាកូន។​ថែរក្សាខ្លួនផងណា។
​ចាស!ម៉ាក់។​​បន្ទាប់ពីបានលាម៉ាក់រួចហើយរីយ៉ាបានបើកឡានចេញពីផ្ទះរបស់នាងសំដៅទៅផ្ទះរបស់គន្ធា

ដែលជាមិត្តសំលាញ់។គន្ធាមកប្រញាប់មក!​យើងប្រញាប់ទៅហើយក៏ប្រញាប់មកវិញដែរណា។​តោះឡើងឡានទៅ!អើនិយាយអញ្ជឹងឯងអីក៏មុខក្រៀមម្ល៉េះ?មានរឿងអីកើតឡើងចំពោះអីទៅគន្ធា?អ្ហើយ!​រីយ៉ាតើឯងដឹងទេម្តាយរបស់គ្នាគាត់ចង់អោយគ្នារៀបការជាមួយកូនមន្រ្តីរាជ្យការម្នាក់។

តើឯងគិតថាវាល្អទេបើគ្នាមិនបានស្រឡាញ់គេផងហ្នឹង?​បើឯងមិនស្រឡាញ់គេហេតុអីបានជាឯងមិនបដិសេធនឹងម្តាយរបស់ឯងទៅ?​ដូចដែលឯងដឹងស្រាប់ហើយរីយ៉ាចំពោះចារឹកម្តាយគ្នានោះអី។​បើគ្នាមិនធ្វើតាមគាត់ទេគាត់នឹងបញ្ជូនគ្នាអោយទៅនៅអាមេរិចតែម្នាក់ឯងហើយ។
ចុះឯងគិតយ៉ាងម៉េចចំពោះវាសនា?នែ!គ្នាប្រាប់ឯងចុះវាសនាជាមនុស្សល្អណាស់ថែមទាំងរៀនពូកែទៀត។តើឯងដាច់ចិត្តរៀបការចោលគេរឺ?វាសនា!!គ្នាស្រឡាញ់គាត់ខ្លាំងណាស់តែ​តែ!​​ តែយ៉ាងម៉េច!​ ម្តេចមិនជំរាប់គាត់ពីចំនងស្នេហ៍របស់ឯងនិងវាសនាអោយគាត់ដឹងទៅ?រីយ៉ា​អើយឯងនិយាយចេះតែស្រួលហើយតែចំនែកគ្នាជាអ្នកធ្វើវិញវាសែនពិបាកណាស់។​ចារឹកម៉ាក់គ្នាពិបាកនឹងផ្គាប់ចិត្តណាស់។អើ!​​ មកពេលនេះជាពេលដើរលេងណាមិនមែនជាពេលត្រូវពិបាកចិត្តនឹងរឿងប៉ុនហ្នឹងទេ។
ចាំពេលណាចិត្តម៉ាក់ឯងគាត់សប្បាយចិត្តចាំប្រាប់រឿងឯងនិងវាសនាអោយគាត់ដឹង។

តោះយើងប្រញាប់ទៅ។​ពេលទៅដល់មាត់ទន្លេហើយខ្ញុំនិងគន្ធាបានចតឡាននៅកន្លែងផ្ញើឡានរួចពួកយើងទាំងពីរបានដើរ

សំដៅទៅមាត់ទន្លេដើម្បីមើលទឹកទន្លេ។​ពួកយើងសប្បាយរីករាយណាស់តែភាពសប្បយរីករាយរបស់ខ្ញុំបានធ្វើអោយខ្ញុំនឹកឃើញដល់សំនាងដែល

ជាមនុស្សដែលខ្ញុំស្រឡាញ់។ខ្ញុំបានស្លុងគំនិតគិតដល់គេរហូតដល់មិនលឺគន្ធាហៅខ្ញុំ។​រីយ៉ា!​រីយ៉ា!!​ឯងកុំធ្វើអោយគ្នាភ័យណា។​រីយ៉ា!!!!!!​ចាស!​មានការអីគន្ធាបានជាស្រែកលឺម្ល៉េះ។មើលន!!​គេមើលមកយើងគ្រប់ៗគ្នា!​មិនអោយគេមើលយ៉ាងម៉ិចបើឯងមិនដឹងបន្តែតអារម្មណ៍គិតដល់ណាហើយ?​ប្រាប់គ្នាមើ!​តើឯងកំពុងគិតដល់សំនាងរឺ? អើ!​គ្នាបានគិតដល់សំនាងមែន។អេ​និយាយអញ្ចឹងពេលយើងជិះឡានមកខ្ញុំដូចជាបានឃើញសំនាងឈរនិយាយគ្នាជាមួយស្រីម្នាក់នៅជិត

សាលារបស់យើង។មែនរឺ!!​រីយ៉ាឈ្ងោកមុខចុះ។នែ​រីយ៉ា​ !ឯងកុំពិបាកចិត្តអី។​រឿងស្នេហាឯងគួរតែអោយ
វាដើរទៅដោយសន្សើមៗចុះកុំបង្ខំវាធ្វើអ្វី។រីយ៉ាបានងក់ក្បាលយល់ព្រមនឹងគន្ធាហើយចោល

កន្ទុយភ្នែកមើលទៅទឹកទន្លេដែលកំពុងតែបក់រវ៉ិចៗស្រាប់តែនាងមានអារម្មណ៍ចង់ត្រឡាប់ទៅផ្ទះវិញភ្លាម។​គន្ធា!តោះយើងត្រឡប់ទៅវិញខ្ញុំលែងចង់នៅទីនេះទៀតហើយ។​តោះយើងទៅ!​អើ!​ចុះវាយ៉ាងម៉ិចឯងទៀតហើយហ្នឹង?មិនទាន់ដល់ម៉ោងកំនត់របស់ម្តាយឯងផងហ្នឹង។​មែនហើយវាមិនទាន់ដល់ម៉ោងកំនត់របស់ម្តាយគ្នាមែនប៉ុន្តែគ្នាចង់ទៅវិញ។​អញ្ចឹងស្រេចតែចិត្តឯងចុះ!ក្រោយពីពួកយើង
និយាយគ្នារួច​ពួកយើងក៏បានចេញពីមាត់ទន្លេត្រឡប់មកផ្ទះវិញ។
ខ្្ញុំបានជូនគន្ធាទៅផ្ទះហើយក៏ត្រឡប់មកផ្ទះវិញ។ក្រោយពីបើកឡានចេញពីផ្ទះគន្ធាមិនបានប៉ុន្មានផង​
ស្រាប់តែសំលេងទូរស័ព្ទខ្ញុំក៏រោទិ៍ឡើងនោះជាលេងរបស់សំនាង!​ខ្ញុំប្រញាប់ទទួលទូរស័ព្ទនិយាយជា
មួយសំនាង។​ហេឡូ!សំនាង​! ​បាទ!​សំនាងសុខសប្បាយទេ? ធម្មតា។​ចុះរីយ៉ាវិញសុខសប្បាយទេ។
ចាស!​ដូចគ្នា!​ចុះសំនាងឯងមានការអីចង់និយាយជាមួយខ្្ញុំ?​អឹ​!​នែ!​ខ្ញុំសូមជួបរីយ៉ាបន្តិចបានទេ?​ព្រោះ
ខ្ញុំចង់និយាយរឿងមួយជាមួយរីយ៉ាឯង។​ចាស!បាន។​តើអោយខ្ញុំទៅជួបសំនាងឯងនៅឯណាទៅ?
បាទ!នៅភោជនីយដ្ឋានដែលនៅជិតសាលារបស់យើង។​Ok!​ខ្ញុំទៅដល់ឥឡូវហើយ។
អញ្ចឹងចាំជួបគ្នានៅទីនោះណា​bye!bye
មួយស្របក់ក្រោយមក!ខ្ញុំបានទៅដល់កន្លែងដែលសំណាងបាននាត់ជាមួយខ្ញុំ។
ពេលទៅដល់ទីនោះភ្លាមសំនាងបានចេញមកទទូលខ្ញុំនៅមុខទ្វាចូល។
រីយ៉ារីករាយណាស់ដោយបានជួប។​ចាស!ដូចគ្នា។​តោះយើងចូលទៅញាំអីសិនទៅ។​ចាស!​យល់ព្រម។​
សំនាង!​រីយ៉ា!​ចង់ញាំអី??​រីយ៉ានិយាយមុនខ្ញុំចុះ។​ចាស!ស្រេចតែសំនាងចុះ។
អញ្ចឹងយកសាច់មាន់បំពងពីរចានហើយដំឡូងបារាំងបំពងព្រមទាំងទឹកម្រេចផង។
ខ្ញុំបានហៅម្ហូបដែលរីយ៉ាចូលចិត្តមកហើយ។​ចាស!​រីយ៉ាអរគុណសំនាងច្រើនហើយ។
រីយ៉ាចាំញាំហើយចាំយើងនិយាយគ្នា។ពូកយើងញាំបន្តើរមើលមុខគ្នាបន្តើរ។​
ក្រោយពីញាំរួចសំនាងបាននិយាយមកខ្ញុំមុនថា!រីយ៉ាកុំស្រឡាញ់ខ្ញុំអី។ហេតុអីទៅសំនាង។
​ព្រោះរីយ៉ាឯងជាកូន
អ្នកមានវង្សត្រកូលខ្ពស់មិនគួរមកស្រឡាញ់មនុស្សមានឋានះទាបដូចខ្ញុំទេ។​
ហើយម្យ៉ាងវិញទៀតឪពុកម្តាយខ្ញុំបានភ្ជាប់ពាក្យខ្ញុំនិងនារីម្នាក់តាំងពីខ្ញុំនៅតូចម្ល៉េះ។
​ហេតុអ្វីបានជាសំនាងមិនប្រាប់រឿងនេះអោយខ្ញុំដឹងពីមុនមក។
អោយខ្ញុំសូមទោសរីយ៉ា។​ពីមុនឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំមិនហ៊ានប្រាប់ខ្ញុំអោយដឹងពី
រឿងនេះព្រោះពួកគាត់គិតថាខ្ញុំនៅក្មេងពេក។
ហើយថ្ងៃនេះជាថ្ងៃចុងក្រោយហើយរវាងរីយ៉ានិងខ្ញុំ។
ហេតុអីសំនាងមានគេហើយ​បែរជាយើងទាំងពីរមិនអាចជួបមុខគ្នាទៀត។
ព្រោះខ្ញុំ!​នែ​ អើ!! ត្រូវចូលរោងការខានស្អែកនេះហើយ។​ក្រោយពីបានលឺថាមនុស្សដែលខ្លួន
ស្រឡាញ់ត្រូវចូលរោងការទាំងចិត្តគេនៅស្រឡាញ់ខ្លួននោះរីយ៉ាបានងងឹតមុខដួលមុខសំនាង
ដែលជាសង្សារសំនប់ចិត្ត។
សំនាងក្រោយពីបានឃើញរីយ៉ាដួលនៅចំពោះពីមុខរបស់ខ្លួនក៏ប្រញាប់យកនាងទៅមន្ទីរពេទ្យភ្លាម។
បន្តិចក្រោយមករីយ៉ាបានដឹងខ្លួនហើយបានសួរទៅសំនាងបន្តទៀត។​សំនាងត្រូវចូលរោងការខានស្អែករឺ។
សំនាងឆ្លើយទាំងចិត្តអូលនែនបំផុតសឹងតែប្រេះទ្រូងចេញមកក្រៅ។
រីយ៉ាខ្ញុំពិតជាស្រឡាញ់រីយ៉ាឯងខ្លាំងណាស់តែខ្ញុំ!!​តែសំនាងមិនអាចល្មើសនឹងសំដីរបស់លោកឪពុកអ្នក
ម្តាយបានរឺ។​បាទ!​មិនជាថ្វីទេ!​​រីយ៉ាយល់ពីចិត្តរបស់សំនាងឯងហើយ។
ក្រោយពេលដែលរីយ៉ានិយាយចប់សំនាងបាតេហៅគន្ធាដែលជាមិត្តរបស់រីយ៉ាមកយក
រីយ៉ាទៅផងព្រោះនាងមិនសូវស្រូលខ្លួនទេ។​បន្ទាប់ពីសំនាងបានបិទទូរស័ព្ទហើយ
ក្រលេកមើលទៅរីយ៉ាក៏ឃើញទឹកភ្នែករបស់រីយ៉ារមៀលធ្លាក់ចុះមកលើផែនថ្ពាល់ដ៏រលោងរបស់
រីយ៉ា។​រីយ៉ាឈប់យំទៅណា!​សំនាងឈប់និយាយមួយស្របក់ក្រោយមកក៏ឃើញ
គន្ធាមកដល់ល្មម។​អើ!​គន្ធាមកដល់ល្មម។អោយខ្ញុំសូមពឹងគន្ធាផងណា។​
ជួយជូនរីយ៉ាទៅដល់ផ្ទះរបស់នាងផង។​ក្រោយពីសំនាងនិយាយចប់រីយ៉ាបាន
ជូនពរទៅសំនាង។​សូមបងរៀបការចុះកុំគិតពីរីយ៉ាអី។​
ហើយរីយ៉ាសូមជូនពរបងសំនាងអោយជួបតែសេចក្តីសុខគ្រប់វិនាទីហើយកុំអោយ
ជួបរឿងដ៏ឈឺផ្សារវាងខ្ញុំនិងសំនាងទៀត។​សំនាងបានអរគុណរីយ៉ាហើយដើរចេញទាំងទឹកភ្នែកលាយ
ឡំនឹងចិត្តអានិតអាសូររីយ៉ាយ៉ាងខ្លាំង។​រីយ៉ាបានក្រលេកមើលសំនាងទល់តែបាត់រូបសំនាង
ពីភ្នែករបស់នាង។​ទីបំផុតរីយ៉ាបានត្រឹមតែក្រំគ្រាចិត្តតែប៉ុណោះ។​ហើយនិយាយក្នុងចិត្តថាសំនាង
បើមានជាតិក្រោយពិតរីយ៉ាសូមផ្សងជួបបងទៀតហើយកុំអោយព្រាត់ប្រាសដូចជាតិនេះទៀត។
​​​​​(ចប់)

វាចារសោភា៖​នេះជារឿងមួយដែលឆ្លុះបញ្ចាំងពីស្នេហ៍យុវវ័យសម័យឥឡូវ។
ហើយនាងខ្ញុំសូមនិយាយថាបើមិត្តណាបានជួបប្រទះស្នេហាដូចរឿងនេះសូមមិត្តប្រុសៗទាំង
អស់គ្នាតាំងចិត្តអោយហំមិនត្រូវសំរក់ទឹកភ្នែកនៅមុខនារីដែលខ្លួនស្រឡាញ់អោយសោះ។

ព្រោះក្នុងនាម
ជាកូនប្រុសមិនត្រូវសំរក់ទឹកភ្នែកអោយនារីឃើញទេ។
សូមអរគុណ!!
រៀបរៀងនឹងសរសេរដោយប្អូនស្រី​សួន​សោភា។


No comments: