ទឹកភ្នែកសោភា!!

នៅថ្ងៃព្រហស្បត្តិទី២៧ខែមិនាឆ្នាំ២០០៨ខ្ញុំបានទៅទិញសំលៀកបំពាក់ជាមួយអ្នកគ្រូរួមជាមួយមិត្តភក្តិ

ខ្ញុំជាច្រើនទៅជាមួយដែរ។ពេលពួកយើងជិះឡានទៅដល់ផ្សារធំថ្មីវាល្មមដល់ម៉ោង១ល្មមហើយ

ពួកយើងបានចាប់គូគ្នាដើរទិញរបស់របរដែលខ្ញួនចង់បានរៀងៗខ្លួន។​ក្រោយមកខ្ញុំបានចាប់ដៃគូជា

មួយមិត្តស្រីម្នាក់(ចម)ពួកយើងមានចិត្តដូចគ្នាច្រើនទើបយើងអាចដើរទិញជាមួយគ្នាបាន។

ក្រោយពីខ្ញុំនឹងមិត្តឯទៀតទិញរបស់របរបានអស់ហើយយើងបានដើរចេញទៅក្រៅដើម្បីហូបអ្វីបន្តិច

បន្តួចមុនពេលបែកគ្នាក្នុងកំឡុងពេលចូលឆ្នាំ។មុនពេលពួកយើងរៀបនឹងទៅហូបខ្ញុំបានសំលឹងឃើញ

សៀវភៅជាច្រើនដែលទាក់ទងនឹងប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ប្រទេសកម្ពុជាដែលជាសៀវភៅដែលខ្ញុំចូលចិត្ត

អានប៉ុន្តែខ្ញុំបែរគ្មានលុយសំរាប់ទិញវាមកអានទៅវិញ។ដោយស្ថិតនៅក្នុងភាពយកបានសៀវភៅវា

បានធ្វើអោយខ្ញុំមិនដឹងខ្លួនថាគេទៅណាអស់ហើយក្រោយមកមានមិត្តម្នាក់(ចម)មានហៅខ្ញុំទៅ។

ពេលទៅដល់កន្លែងដែលត្រូវហូបខ្ញុំបានហៅឡូនឆាលាយជាមួយទឹកម្ទេសដែលជាចំនង់ចំនូលចិត្ត

របស់ខ្ញុំ។ឯចំនែកមិត្តដទៃទៀតបានហៅនុំប៉័ងសាច់។​

បន្ទាប់ពីពួកយើងហូបហើយពូកយើងបានឈរចាំឡាននៅកន្លែងមួយដែលមានឈ្មោះថា៖

ក្រុមហ៊ុន​ខេហ្វ័រគ្រុប។ពេលពួកយើងកំពុងឈរៗស្រាប់តែខ្ញុំមានអារម្មណ៍សង្វេគនៅក្នុងចិត្ត

របស់ខ្ញុំជាពន់ពេក។តើអ្នកដឹងទេថាហេតុអ្វីបានជាខ្ញុំមានអារម្មណ៍សង្វេគក្នុងចិត្ត??

៉" មូលហេតុដែលធ្វើអោយខ្ញុំមានអារម្មណ៍សង្វេគហើយពោរពេញដោយភាពអាណិតអាសូរបំផុតនោះ

គឺខ្ញុំបានឃើញស្ត្រីជាច្រើនណាស់មកគេងនៅមុខក្រុមហ៊ុនខេហ្វ័រគ្រុបទាំងសំលៀកបំពាក់កញ្ចាស់ៗ

ថែមទាំងមិនសូវមានអាហារហូបទៀតផង។តែគួរអោយខ្លោចផ្សាជាងនេះទៅទៀតនោះគឺស្ត្រីទាំងនោះ

ថែមទាំងមានកូនតូចទៀតផង។​លើសពីនេះទៅទៀតនោះគឺមានស្ត្រីម្នាក់ក្នុងចំនោមស្ត្រីទាំងអស់

នោះបានលេបថ្នាំសំលាប់ខ្លូនឯងទៀតផង(ព្រោះធុញថប់ហ្នឹងបែបនេះ)។

​កត្តាទាំងអស់នេះហើយដែលធ្វើអោយទឹកភ្នែករបស់ភាស្រក់ចុះមកក៏ព្រោះតែការអានិតអាសូរ

ជាពន់ពេក។​ពេលដែលភាបានឃើញពេលណាទឹកភ្នែករបស់ភាតែងតែហូរចុះមកដោយមិនមាន

ភាពអៀនខ្មាសបន្តិចឡើយ(ទោះបីភាធំក៏ដោយ)ដូចជាល្ងាចថ្ងៃមុនពេលដែលខ្ញុំរៀបនឹងទៅផ្ទះខ្្ញុំបាន

ឃើញបុរសម្នាក់ព្រមទាំងកូនប្រុសរបស់គាត់មកសុំទានគេហើយអស់កំលាំងពេកក៏ដេកសុំទានគេតែ

បែរជាគ្មានរណាគេអោយគាត់សោះភ្លាមនោះទឹកភ្នែករបស់ខ្ញុំបានស្រក់ចុះជាច្រើនដំនក់ព្រោះតែ

ភាពខ្លោចផ្សាយ៉ាងខ្លាំងដោយដូច្នេះ។ខ្ញុំបានតាមមើលគាត់ទល់ទេគាត់ដើរទៅហួសខ្ញុំ។

បន្ទាប់មកខ្្ញុំបានត្រឡាប់មកផ្ទះហើយតាមផ្លូវខ្ញុំតែគិតដល់អ្វីដែលធ្វើអោយទឹកភ្នែកដ៏មានតំលៃរបស់

ស្រក់ចុះមក។

សូមបញ្ជាក់ថានេះមិនមែនជាលើកទី១​រឺក៏ជាលើកទី២ទេស្ទើរតែរាប់មិនអស់ទៅហើយដែលធ្វើអោយ

ខ្ញុំយំដោយសារការអានិតអាសូរដល់ជនក្រីក្រហើយជាប់ការលំបាក។

​​ខ្ញុំសូមជំរាប់ដល់អ្នកទាំងអស់គ្នាដែលមានអំនាចហើយមើលងាយអ្នកក្រីក្រទាំងអស់

សូមបញ្ចប់ការមាកងាយដល់ជនក្រីក្រតទៅទៀតវាគង់តែមានថ្ងៃណាកម្មនឹងតបស្នងវិញទេ។

(កុំសើចរឺមាកងាយគេប្រយ័ត្នពៀរឆ្លងម្តងម្នាក់)។​សូមផ្តល់ការស្រឡាញ់រាប់អានដល់អ្នក

ក្រីក្រផងព្រោះមានតិចណាស់ដែលជួយរឺអានិតស្រឡាញ់អ្នកក្រីក្រដែលខ្ញុំបានឃើញ។

សូមកុំបិទភ្នែករឺសប្បាយលើគំនរទុក្ខរបស់អ្នកក្រក្រីអោយសោះសូមមេត្តាសន្តោសប្រនីដល់ពួក

គេផងព្រោះពួកក៏ជាមនុស្សហើយក៏ចង់រស់នៅដូចអ្នកមានដែរ។

​ទឹកភ្នែករបស់ខ្ញុំបានស្រក់ចុះព្រោះចង់អោយអ្នកមានអំនាចទាំងអស់អានិតស្រឡាញ់អ្នកក្រីក្រលំបាក

តោកយ៉ាកផងហើយមេត្តាចាត់ទុក្ខពួកគេជាមនុស្សផង។

((ចៀសវាងកុំចាត់ទុក្ខជាសត្វធាតុគិតតែ"......................................")).

My tear wants all of you please love and pity and good thinking to the poor people.

Do not hate or look down to them.Please open all of your mind........

if have incorrect saying in this please forgive and please tell me.

All of my sayings are true not false.

Writer By:Souphea_Suon